Anekdotes

Kerstbestand 1914 

Het Kerstbestand aan het westelijk front begon in de ijskoude, besneeuwde loopgraven van de Eerste Wereldoorlog. Temidden van de gruwelijke slachtingen tussen de strijdende geallieerde en duitse legers, ontstond een spontaan staakt-het-vuren op de avond van de 24e december 1914, Kerstavond...

Vanuit hun vochtige en koude loopgraven gingen britse soldaten de donkere kerstnacht in. Het schieten was aanzienlijk minder dan normaal, en vanuit de vijandelijke linies aan de overkant van het niemandsland hoorden zij hoe duitse soldaten schoorvoetend begonnen met kerstmis vieren. Ergens in de kilte van de nacht begonnen de duitsers aan de overkant sigaretten op te steken, werd er geproost en verschenen er kerstslichtjes en kaarsjes boven de loopgraven uit. Plots klonk er gezang, en ademloos hoorden de britten aan hoe vanuit de duitse loopgraven het "Stille Nacht" luid en duidelijk weerklonk.

Toen het gezang verstomde, voelden de britten zich dapper genoeg om op hun beurt een lied in te zetten, dus zongen zij "First Noël". De duitsers applaudisseerden en reageerden met "Oh Tannenbaum", en het gezang herhaalde zich over en weer.

Al snel klommen de eerste durfals uit hun loopgraven en kropen onder de prikkeldraadversperringen door naar het niemandsland, waar de eerste vijandelijke soldaten elkaar tegenkwamen. Spontaan reikten ze elkaar de hand en wensten elkaar gelukkig kerstfeest, onderwijl schnapps ruilend tegen gin, waarna ze ieder weer snel terugkeerden naar hun eigen stellingen om hun kameraden aan te moedigen.

Het duurde niet lang of langs grote delen van het tientallen kilometers lange front kwamen beide partijen uit hun loopgraven om elkaar in het niemandsland een gelukkig kerstfeest te wensen, er werd samen gegeten en op vele plaatsen zwegen de kanonnen dagenlang. In sommige gevallen duurde het zelfs wekenlang, tot ver in de maand januari van het nieuwe jaar, voordat de oorlogszuchtige legerleiding de soldaten weer zover kreeg om als voorheen op elkaar te gaan schieten...